Wymiana sprzętu w lotnictwie. Pochodził z 1960 r...

Przed miesiącem pisaliśmy o tym, że w Polsce aktualnie stosowana technologia komunikacji między pilotami, a kontrolerami ruchu lotniczego pochodzi z... lat 60-tych ubiegłego wieku. A przecież ruch lotniczy rośnie bezustannie, szczególnie od końca lat 90-tych. W związku z tym, wręcz rewolucyjne zmiany w technologiach związanych z zarządzaniem ruchem lotniczym są kluczowe dla zapewnienia wydajności, efektywności i bezpieczeństwa całego systemu ruchu lotniczego.

Zapowiedzieliśmy, że wrócimy do tej tematyki omawianej podczas konferencji wysokiego szczebla „Wdrożenie Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej oraz jej rozszerzenie do krajów Trzecich”, jaka pod koniec 2011 roku, w ramach polskiej Prezydencji, odbyła się w Warszawie. Od wejścia Polski do UE 1 maja 2004 roku, była to pierwsza taka konferencja, po dotychczasowych mających miejsce w Madrycie, Brugii i Budapeszcie.

Inicjatywa Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (SES), to ambitny plan zreformowania Europejskiej architektury zarządzania ruchem lotniczym w Europie. Realizacja tego projektu generuje szereg korzyści dla pasażerów oraz kreuje optymalne warunki dla rozwoju działalności biznesowej. Wśród najważniejszych należy wymienić zwiększenie poziomu bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym i podniesienie komfortu podróżowania. Nastąpi to dzięki zwiększeniu przepustowości przestrzeni powietrznej, a tym samym zminimalizowaniu opóźnień.
Warto wspomnieć, że pod koniec lat 90. XX wieku, w związku z ogólnym niezadowoleniem, zarówno pasażerów, jak i linii lotniczych z narastających opóźnień lotów, pojawiły się koncepcje mające na celu wprowadzenie w lotnictwie głębokich zmian. Mowa o unowocześnieniu oraz usprawnieniu organizacji i działania służb żeglugi powietrznej. Uznano, że funkcjonowanie wewnętrznego rynku, a szczególnie wspólnej polityki transportowej Uniii Europejskiej uzasadnia podjęcie zdecydowanych kroków w obszarze ruchu lotniczego.

Jak nam powiedział Andrzej Brzostowski, ekspert lotnictwa cywilnego z 39-letnim stażem m.in. na lotnisku w Gdańsku, (na zdjęciu z prawej) w rozmowie z Jackiem Krawczykiem, wiceprzewodniczącym Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (EKES), współorganizatora konferencji: - Celem nadrzędnym promowanym przez Komisję Europejską jest idea zrównoważonego rozwoju. Dlatego też postanowiono przeprowadzić kompleksową reformę systemów zarządzania ruchem lotniczym (ATM) w tej części świata. Reorganizacja ta została zaproponowana w postaci programu Single European Sky (SES).

Po raz pierwszy tę koncepcję zaprezentowano w grudniu 1999 roku w komunikacie opublikowanym przez Komisję Europejską. W marcu 2004 przyjęto pakiet rozporządzeń ustanowienia mechanizmu współpracy i struktury organizacyjnej, pod nazwą Jednolita Europejska Przestrzeń Powietrzna, jako kompleksowego programu ujednolicenia systemu zarządzania ruchem lotniczym nad krajami UE, Szwajcarii i Norwegii. Działanie to będzie miało fundamentalne znaczenie w ciągu następnych lat – w kontekście stale rosnącego ruchu lotniczego nad Europą. Główne cele strategiczne SES, to utrzymanie najwyższego możliwego poziomu bezpieczeństwa, znaczące zmniejszenie kosztów użytkowania przestrzeni powietrznej, jej trzykrotne zwiększenie przepustowości oraz redukcja negatywnego wpływu na środowisko. Najbardziej istotnym elementem nowego podejścia do wdrażania jednolitej przestrzeni, jest fakt, że SES traktuje priorytetowo zobowiązanie państw członkowskich do podjęcia koniecznych działań w celu zagwarantowania jak najszybszego utworzenia Funkcjonalnych Bloków Przestrzeni Powietrznej (FAB), najpóźniej do 4 grudnia 2012 roku. Kraje sąsiadujące już teraz odgrywają istotną rolę w relacjach z UE. Gruzja podpisała, a Mołdawia parafowała całościową umowę o transporcie lotniczym z UE i jej państwami członkowskimi. Przewiduje ona również współpracę w obszarze zarządzania przestrzenią powietrzną. Podobne umowy są przedmiotem negocjacji z Ukrainą i Azerbejdżanem.

Głównym powodem tworzenia w Europie FAB jest rosnąca fragmentaryzacja przestrzeni powietrznej i mała efektywność zarządzania. Dobrym przykładem obrazującym sytuację w Europie w tym zakresie jest jej porównanie np. do USA. Przestrzeń powietrzna Stanów Zjednoczonych i Kanady obejmuje obszar dwa razy większy niż Europy, również dwa razy większy jest ruch lotniczy. Obsługują go tylko dwa organy ANSP posiadające 29 centrów kontroli ruchu lotniczego – ACC (Area Control Center) i zatrudniając ok. 35 tys. pracowników. Europa mimo mniejszej przestrzeni powietrznej, ma aż 36 organów ANSP i 64 ACC. W Europie jest zatrudnionych niemal 60 tys. pracowników związanych z ruchem lotniczym, a więc prawie dwukrotnie więcej. Dodatkowe koszty wynikające z fragmentaryzacji przestrzeni powietrznej zostały obliczone na około 1 mld euro rocznie, co stanowi 14 proc. całkowitych kosztów związanych z kontrolą ruchu lotniczego w Europie.

Jednak celem nadrzędnym promowanym przez Komisję Europejską jest idea zrównoważonego rozwoju, dlatego też postanowiono przeprowadzić kompleksową reformę systemów zarządzania ruchem lotniczym (ATM) w tej części świata. Reorganizacja ta została zaproponowana w postaci programu Single European Sky (SES). Chodzi o stworzenie Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej.

Uczestniczący w konferencji Sławomir Nowak, Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, określił projekt Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (SES) jako bardzo ambitne zadanie, dotyczące lotnictwa cywilnego.  - Aby w pełni zrealizować jednolitą przestrzeń powietrzną, nie tylko dla państw członkowskich UE, ale również dla państw trzecich, konieczne jest poprawienie zdolności operacyjnej transportu lotniczego, zapewnienie większego bezpieczeństwa i efektywności przy jednoczesnym poszanowaniu środowiska naturalnego zarówno w wymiarze południowym jak i wschodnim - ocenił minister Sławomir Nowak.

Wła-49
Zdjęcia: Włodzimierz Amerski